"ก็อต" นักศึกษาม.ราชภัฏเลย หัวใจสุดหล่อ ดูแลเพื่อนตาบอดมาตลอด 3 ปี

เป็นภาพชินตาของชาวมหาวิทยาลัยราชภัฏเลย  ที่เห็นนายพุฒิศักดิ์  เสนามนตรี  หรือก็อต อายุ 21 ปี ไปไหนมาไหนและคอยดูแลช่วยเหลือนายเฉลิมพล  บุญกอง  หรือแม็ก อายุ 27 ปี  เพื่อนนักศึกษาชั้นปีที่ 3  เอกภาษาอังกฤษ  คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์  มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย

  

ในแต่ละวัน ในตอนเช้า  ก็อตจะขับรถจักรยานยนต์ไปรับแม็ก เพื่อนคู่หูต่างวัยที่หอพัก  เพื่อเดินทางเข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัย  และคอยดูแลช่วยเหลือในการใช้ชีวิตประจำวันอย่างใกล้ชิด  จนกว่าจะส่งแม็กกลับเข้าหอพัก และเข้านอน โดยทำเช่นนี้มาตลอดเกือบ 3 ปี นับตั้งแต่ยกมืออาสาดูแลแม็กในวันแรกที่เข้ามาเรียน

พุฒิศักดิ์หรือก็อตเล่าว่า   เมื่อครั้งเริ่มเข้ามาเรียนตอนปี 1   รุ่นพี่ในคณะก็ถามในที่ประชุมว่า ใครมีรถจักรยานยนต์และจะอาสาดูแลเพื่อนที่พิการทางสายตาบ้าง   ตนก็ยกมือขึ้น โดยที่ไม่รู้ว่า แม็กตาบอดเกือบสนิท  แต่ได้มารู้ทีหลังว่า เพื่อนคนนี้มองไม่เห็น  รู้สึกเห็นใจและสงสาร จึงคอยดูและช่วยเหลือเขาเรื่อยมา  ทั้งการเรียน และการใช้ชีวิตประจำวัน โดยไม่รู้สึกว่าแม็กเป็นภาระ  กลับรู้สึกมีความสุขที่ได้ช่วยเหลือกัน  และยังทำให้ตนได้รู้จักฝึกฝนตนเองไปในตัวด้วย  อย่างเช่น การเรียน  ตนก็จะอ่านหนังสือเรียนให้แม็กฟัง  ทำให้ได้เราได้ทบทวนความรู้ไปด้วย ผลการเรียนก็ออกมาดีทั้งสองคน  

สิ่งได้ที่ได้จากการช่วยเหลือดูแลแม็กตลอดเวลาสามปีที่ผ่านมา  ทำให้เกิดแรงบันดาลใจมากมาย  เกิดขึ้นตลอดเวลา  เพราะเห็นว่าแม็กเป็นคนที่ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค  แม้จะมีความพิการทางสายตา   เรามีอวัยวะครบ 32 ประการ เราจะไม่สู้ได้ยังไง  นอกจากนี้ ทักษะการใช้ชีวิตประจำวันของแม็ก ก็ได้เติมเต็มในส่วนที่ตนเองบกพร่อง  เช่น เรื่องการได้ยิน  แม็กจะหูดีมาก  บางทีอาจารย์พูดแล้วตนไม้ได้ยิน  แม็กก็จะมาบอกทีหลังว่าอาจารย์พูดว่าอะไรบ้าง

ขณะที่เฉลิมพล  บุญกอง หรือแม็ก  นักศึกษาผู้พิการทางสายตา บอกว่า  ตนเป็นชาวอำเภอนาด้วง  จ.เลย   จบการศึกษาจากโรงเรียนการศึกษาคนตาบอดขอนแก่น  เลือกมาเรียนที่ ม.ราชภัฏเลย เพราะอยู่ใกล้บ้าน  แม่จะได้ดูแลสะดวก   ที่เรียนเอกภาษาอังกฤษเพราะอยากกลับไปเป็นครูสอนน้องๆที่โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดขอนแก่น  เดิมนั้นไม่ได้ตาบอดตั้งแต่เกิด  อุบัติเหตุไม้ทิ่มตาเมื่อตอนอายุ 7 ขวบ ทำให้กลายเป็นคนพิการ

“ผมจำได้ว่า  วันที่เกิดเหตุ ไปช่วยแม่รับจ้างขุดมันสำปะหลังแถวบ้าน  แดดร้อนมาก จึงเข้าร่มหลบแดด ในจังหวะที่ทิ้งตัวนั่งลงกับพื้น  ลำมันสำปะหลังที่ถูกตัดเป็นปลายแหลมได้ทิ่มตาอย่างแรง  แม่ก็รีบพาไปหาหมอ โดยที่ผมไม่รู้สึกเจ็บปวด  หมอบอกยังผ่าตัดรักษาไม่ได้ ต้องรอให้โตก่อน 

เมื่อกลับถึงบ้าน ตอนกลางคืน เลือดไหลไม่หยุด และเจ็บปวดมาก ตาบวมทั้งสองข้าง   ตื่นเช้ามาโลกก็มืดไปหมด  แต่ตาซ้ายยังมองเห็นแค่แสงบางๆ อยู่บ้าง  ปัจจุบันผมก็เป็นคนไข้ในพระราชานุเคราะห์  รอรับการผ่าตัดรักษา

การที่เราพิการทางสายตา  ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการเรียน  เพราะมีครู  และเพื่อนๆคอยดูแลช่วยเหลืออย่างดี  โดยเฉพาะก็อตเป็นเพื่อนที่ดีมาก คอยช่วยเหลือ ดูแลทุกอย่าง  แม้ช่วงปิดเทอม ก็อตก็ไปเยี่ยมที่โรงเรียนโสตศึกษา  พาไปกินข้าว  ไปเดินห้าง  คอยอธิบายให้ฟังว่าสิ่งนั้น สิ่งนี้ที่อยู่ต่อหน้าคืออะไร หรือมีรูปร่างลักษณะอย่างไร ไม่เคยรำคาญหรือหงุดหงิด .